Oorlogen, pandemieën, klimaatverandering, schaarste en internationale spanningen. Er is veel groot nieuws om moedeloos van te worden. Hoe kun je daar als gewone sterveling mee omgaan? Al schrijvende ontdekte ik een uitweg.
Ik loop met de hond in het bos, op gepaste afstand van anderen. Ik voel de voorjaarszon m’n gezicht verwarmen. Ik zie de ontluikende lente, ik hoor de kwetterende vogels. Ik adem eens diep in, en…….
niks.
De corona heeft me dan toch te pakken. De wereld is plotsklaps geur- en smakeloos geworden. Hoe toepasselijk in deze tijd.
Twee jaar geleden was het ook zo’n prachtig voorjaar. We zaten in één keer in een pandemie en een lockdown. Er waarde een vreemde, onzichtbare ziekte rond. Maar de lente, oh man, die raasde onvermoeibaar voort met z’n vogelnestjes, bijengezoem en openbarstende bloemknoppen. Ik heb het eerder gezegd: de natuur is zoveel sterker dan wij.
Je zintuigen (voor zover die nog werken) openzetten voor de natuur is sowieso een goed idee in deze tijd. Zelf laveer ik steeds tussen het grote en het kleine: soms het nieuws op de voet volgend, uitzoomen en verbanden willen leggen. Op andere momenten leg ik mij juist toe op totaal triviale zaken, luister ik een grappige podcast en houd ik het leven klein en overzichtelijk. Je hoeft niet al het leed op je schouders mee te torsen, soms is gewoon zijn al meer dan genoeg.
Effe uitzoomen…
Toch eerst maar even uitzoomen. Ik las een bijzonder verfrissend stuk over waar Poetins oorlog eigenlijk over gaat. Deze auteur kiest de invalshoek van grondstoffen: want die worden steeds schaarser, gewilder en duurder. We hebben te veel welvaart, de aarde is bijna leeggeroofd, het klimaat verandert en dus neemt de geopolitieke onrust toe.
Klimaatwetenschappers voorspellen ook al jaren een toenemende chaos. Grote delen van de aarde worden nu al onleefbaar, waardoor migratiestromen op gang komen en spanningen toenemen. Tja…
Het werd een beetje ondergesneeuwd door oorlogsnieuws, maar vorige week kwam het IPCC opnieuw met een groot, belangrijk klimaatrapport. Ik schreef er dit artikel over.
Het rapport waarschuwt voor de gevolgen van klimaatverandering, maar geeft opvallend genoeg ook heel veel praktische en hoopvolle adviezen. We moeten klimaatverandering niet alleen proberen tegen te gaan, maar ook meer samen gaan werken met de natuur. Want de natuur zelf is onze beste partner als we ons willen beschermen tegen droogte, overstromingen en ander klimaatleed.
Er zijn dus enorm veel dingen die we kunnen doen. Ook jij en ik, gewoon als burger. Alles over het klimaatrapport (en wat ons te doen staat) lees je dus hier in mijn artikel.
… en naar binnen keren
Al dat wereldnieuws kan natuurlijk enorm overweldigend zijn. Misschien wel té.
Een tijdje geleden interviewde ik Erik Wegewijs, oud Special Forces commandant, o.a. verbonden aan het programma Special Forces VIPS. Mensen die mij goed kennen weten dat ik een bijzondere interesse heb in alles wat met de krijgsmacht te maken heeft, en dan vooral het psychologische aspect.
Wegewijs vertelde:
“Op de kosmische schaal van tijd en ruimte stellen we niets voor. Maar als je ’s ochtends wakker wordt, ben je zelf het enige dat je hebt. Je bent dus volslagen onbelangrijk en tegelijk het belangrijkste wat er is. Het schakelen hiertussen heeft me tijdens extreme situaties binnen de Special Forces veel gebracht.”
Ik vind het een belangrijke les. Aan de ene kant stellen we helemaal niks voor, dus hup: niet zeuren. Aan de andere kant: je hebt maar één leven en je bent verantwoordelijk voor jezelf. Máák er verdorie dus wat van.
Maar hoe dan?
Volgens mij kan het simpel. Genieten van de mensen om je heen, doen wat je leuk vindt, strijden voor wat waardevol is voor jou – iets kleins is genoeg. Dat is in elk geval waar ik mezelf iedere ochtend aan herinner.
🌤️ Paulien
